De deur achter hem stoof dicht met een klap. Halos deed niet echt de moeite om ongehoord te blijven. Integendeel zelfs. Hij wilde maar al te graag gehoord worden. De oude man stond nog achter hem te schreeuwen. Maar het had geen zin meer. Hij was al lang en breed uit zijn zicht. Halos grinnikte toen de man zijn klanken afzwakten en hij tenslotte niets meer hoorde. Hoewel hij opgelegd was geweest een maand platte rust, kon hij maar niet stilzitten. Er was teveel waar hij zich mee bezig hield. En een week later was dit het resultaat geworden: Hij had de heler en zijn naar wierook stinkende huis verlaten en trok weer het pad op. En spijt had hij niet. Zijn blik gleed naar zijn arm die half bloedend, onder het doorbloede verband gewikkeld zat. Uit zijn tas haalde hij een nieuw stuk verband en sneed behendig met zijn verborgen mes het oude verband terug los. Hij was wel voorzien op momenten zoals deze, maar je kon niet menen dat hij dacht aan de hoeveelheden die hijzelf meenam. Zoals altijd nam hij maar een klein topje van de ijsberg mee, ofwel niet genoeg om maanden mee door te kunnen. Maar meestal kwam hij dan ook met zijn bitter kleine hoeveelheden wel toe.
Halos' blik gleed naar de bomen waar kleine musjes en eekhoorns een race leken te houden. Maar in werkelijkheid zochten beide diersoorten achter proviand na hun maandenlange winterslaap. En dus liet hij het zonlicht hier vanuit het bos zijn ogen vullen. Ondanks de tijd van het jaar en de plek waar hij zich bevond, vond hij het behoorlijk zonnig. En zo eindigde de winter wellicht en gingen de velden vol bloemkopjes staan. Maar nu niet. Hier niet. Zolang de kille wind over zijn blote armen en haren heen streek vond hij het prettig. Pyrrha daarentegen hield meer van de lente. Nieuw leven, betekende meer voedsel voor haar. Maar dit gunde hij haar nog niet. En dus bleef hij voorlopig in zijn eigen lichaam genieten van de koude van de winter. Zo verzonken in zijn gedachten had Halos het niet door dat hij het gebied verlaten had. Achter hem lag het bos waar hij al een tijdje geleden zijn laatste stap gezet had. Geschrokken was hij niet van de verre tocht die hij afgelegd had in deze korte tijd, maar verrast kon je het wel noemen. Het kleine marktje op de grens lag vlak voor hem. Hoewel hij hier niet hoorde te komen; de kans om ontdekt te worden door Templars was dan ook groot; vervolgde hij alsnog zijn pad tot aan de rand van de 4 grenzen waarbij hij zich in het midden van de markt bevond. Echt veel nodig had hij niet; hij kon altijd nog wat meesmokkelen; maar zo af en toe kwam hij hier om informatie op te vangen over de vier legende's. Voornamelijk vond je hier dan ook templars die de orde probeerden te handhaven, en stadsmensen, als hun eigen markt niet goed genoeg voor hen was. Hoewel hij niets tegen hen had, meed hij hen liever ivm. de band die sommigen hadden met hun orde handhavers, ofwel templars. En hoewel de man zich hard moest bedwingen om zich zo onopmerkelijk te houden, leek hij vrij kalm voor zijn zijn. Deze keer dan. Toen hij dan ook iemand van achteraf omver liep brandden de vloekwoorden dan ook op zijn lippen. Maar in plaats om de vrouwe de huid vol te schelden reikte haar gewoon de hand toe en hielp haar terug overeind. "Het... het spijt me. Ik had je niet gezien. Halos is de naam. Maar u mag me gerust Halo noemen" Bij dat laatste knipoogde hij vriendelijk naar haar. Hoewel het hem niet behoorde om een stadsmens te helpen, en al helemaal geen jongere, voelde hij even niets voor deze stomme regeltjes, en dus overtrad hij ze maar met plezier.
Subject: Re: Open + Cadence Fri Mar 14, 2014 8:42 pm
Don't mistake silence for weakness. No one plans a murder out loud. Cadence
Rustig lande de grote vogel op een tak hoog in de boom. Haar kop draaide wat in het rond om te zien of haar doelwit ergens in de buurt was. Zodra ze deze zag aankomen veranderde de vogel in een mens. Haar zwarte haren wapperde in de wind terwijl ze haar blik op het doelwit vasthield. Met haar rug naar het doel toe ging ze op de tak zitten. Stilletjes pakte ze haar boog en haalde een pijl uit de koker op haar rug. Cadence sloot haar ogen en wachtte rustig af tot de voetstappen dicht bij genoeg waren. Zodra dit het geval was opende ze haar ogen en liet zich achterover vallen. Op haar kop hing ze vlak voor de neus van de man aan de tak. Voordat deze zijn zwaard kon pakken zat er al een pijl door zijn borst. Een aantal pijlen volgde en de man stortte in een. Grofweg trok het meisje de pijlen uit het lichaam van de man, waarna ze deze in een speciaal zakje stopte in haar pijlenkoker. Behendig klom ze weer de boom in en ging weer op de tak van eerder staan. Hier veranderde ze weer in de witkop zeearend, en vloog weg. Nu moest ze naar de markt gaan op te reporteren dat het gedaan was met de man. Daar zou ze dan het geld ontvangen.
Een klein stukje voor de markt streek ze neer. Even keek ze of niemand haar kon zien, waarna ze weer in een meisje veranderde. Met haar hoofd wat naar beneden hangend liep ze naar de afgesproken plaats. Ze wilde niemand aankijken, haar ogen vertelde altijd té veel. In een moment van onoplettendheid liep ze vol tegen een man aan. Met een smak viel ze op de grond, dit deed haar echter geen pijn. Ze was wel eens van grote hoogtes gevallen door haar wederhelft, dus wist ze hoe ze met een val moest omgaan. De man reikte haar een hand uit en zei wat tegen haar. Dit verstond ze echter niet. Wie de man was wist ze niet, ook niet wat hij was. Om niet op te vallen pakte ze zijn hand aan. Normaal gesproken zou ze dit niet doen, maar dat zou te veel opvallen nu. "I-I didn't understand what you just said..." begon ze wat voorzichtig. Meestal sprak ze Engels, dat kwam omdat de meeste mensen dat wél verstonden. In tegenstelling tot Italiaans, waar ze een groot deel van haar leven mee gesproken had. Als klein kind waren zij en haar twee zussen achtergelaten door haar ouders. Dit zou ze hun nooit vergeven, als ze zou tegen komen dan.. dan.. daar wilde ze niet eens aan denken. De mensen die haar meenamen trainde haar voor gevechten, waar ze later ook werd ingezet. En het ergste was dat het gevechten waren voor de lol van de rijke. Een sterke wierook geur drong haar neus binnen. Kort trok ze een vies gezicht, dat rook zeker niet lekker. "Do you know you smell like incense?" vroeg ze daarom ook aan de man. Om hem aan te kunnen kijken zou ze omhoog moeten kijken. Dit deed ze echter niet, niemand mocht nu haar ogen zien. Die vertelde altijd té veel.
Subject: Re: Open + Cadence Sun Mar 16, 2014 1:33 am
Halos schudde zijn hoofd om zijn haren weer uit de war te brengen. Hij bracht zijn handen door zijn haren. Een teken van onwetendheid. Hij zuchtte dan maar. Hoewel hij zelden tegen mensen in een andere taal sprak, haalde hij nog maar es zijn verlebert engels, ofwel voor hem zijn Amerikaans uit de kast. "Well.. euh let's do this again. I am Halos, but you may call me halo. Can I get you some drink or what? Miss..." Veel respect had hij indertijd niet geleerd. Maar dankzij zijn vrienden en meest door hemzelf had hij zich tot nu dan een paar algemene beleefdheden aangeschaft. Zoals het niet aankijken van de dames. Hoewel het geen regel uit de creed was, en hij tenslotte elke vrouw ging aankijken moest het dit wel zijn geweest, hield hij zich dan ook strikt aan de algemene beleefdheden die hij bezat. En dus kantelde hij zijn hoofd deels om de vrouw niet hoeven aan te kijken. Tenzij zij het woord nam. Nog steeds hield hij zich in om haar niet recht aan te kijken. Ten slotte rook hij aan zijn mouw die blijkbaar echt naar wierook stonk. Halos lachte op deze opmerking. "That's great. I just came from the herbalist." hij draaide zijn ogen een rondje. Vervolgens richtte hij zijn aandacht weer op het stadmeisje. De wind draafde door haar lange zwarte haren en bracht een geur met zich mee die verwarring bij hem teweeg bracht. Hij inspecteerde haar lichaam maar meed haar blik. "Can I ask you somewhere for a talk? Maybe you know a good place? It's that I don't know this place really good." Halos lachte schuin. Het was best slecht om een plaats als deze niet goed te kennen. Maar hij had er wel zijn redenen voor.
Subject: Re: Open + Cadence Thu Mar 20, 2014 8:11 pm
Don't mistake silence for weakness. No one plans a murder out loud. Cadence
"Well.. euh let's do this again. I am Halos, but you may call me halo. Can I get you some drink or what? Miss..." zei Halos tegen haar. Deze keer in een wat raar Engels voor haar maar ze verstond wel wat hij zei deze keer. Ze zag dat Halos aan zijn mouw rook waarna hij lachte en zei; "That's great. I just came from the herbalist." met zijn ogen ronddraaiend. Een klein lachje verscheen op haar gezicht. Tot haar grote opluchting had Halos haar nog niet aangekeken, behalve als ze tegen hem sprak. Ze merkte dat hij haar lichaam bekeek, dit beviel haar niet zo. Ze kon wel wat verlegen zijn, ook al was ze wie ze was. "Can I ask you somewhere for a talk? Maybe you know a good place? It's that I don't know this place really good." zei hij vervolgens tegen haar. Meteen slikte ze een brok in haar keel door, dit had ze niet echt zien aankomen. Kort zuchtte ze, let's go than... Zonder verder ook maar een seconde te aarzelen pakte ze hem bij zijn hand en nam hem mee. Het was best druk op de markt vandaag, zigzaggend liepen ze door de menigte heen. Aan de rand van de markt schoten ze een steegje door waarna ze in een rustige straat uitkwamen. Aan de rand van de straat stopte ze en draaide zich om. Met haar gezicht wat omhoog gericht begon probeerde ze hem deze keer wel aan te kijken. Voor wat ze nu ging zeggen was oogcontact nodig om het te kunnen snappen. "This is the most quiet place around. But I know somewhere no one comes. We can go there if you're not afraid to fly." deze laatste woorden gaf ze met een duidelijke nadruk. Hiermee bedoelde ze dat, als hij een wederhelft had die kon vliegen dat hij mee moest komen. Dit vertelde ze echter niet in woorden maar met haar ogen. Daarom probeerde ze hem ook aan te kijken.
Subject: Re: Open + Cadence Sun Mar 23, 2014 11:42 pm
De dame nam hem mee bij zijn hand en begeleidde hem door de menigte heen naar een rustig steegje. Het was er best rustig en daardoor verminderde de druk op zijn schouders en loste hij de grip op zijn spieren. Zo hield hij niet langer zijn handen nog in vuisten. Zijn vingers strekten zich en met zijn linkerhand wreef hij over de palm van zijn rechter. Hij had veel doorstaan, maar de stress vandaag had hij nooit eerder meegemaakt. Niet wegens het feit dat hij zich hier tussen zoveel tempeliers bevond, of dat hij weer es uit de toon ging vallen, maar vanwege het feit dat hij alweer één van de regels van the creed overtrad door met een stadsmens om te gaan. Maar zijn instinct sprak deze regels tegen. Wellicht wist dit meisje meer dan wat sommigen gingen verwachtten. En Halos had dit opgemerkt.
Het meisje zei iets en hij haalde erop uit om haar te moeten aankijken. Hij kreunde onhoorbaar. Hij deed dit liever niet maar als zij het hem vroeg kon hij moeilijk weigeren. Hij volgde haar blik, en opgehaald uit haar vraag en de richting waar haar blik heen ging wist hij wat zij bedoelde. Halos wendde zijn blik van haar af om haar niet in verlegenheid te brengen en liet zijn blik langs de daken glijden. Ergens moest wel een goede plaats zijn om op te stijgen. Maar die vond hij hier niet onmiddellijk. Verderop was de kerktoren, maar hij dacht er niet aan om het meisje dat klimwerk aan te doen. In plaats daarvan koos hij een dichtstaand huis uit waar hij gebukt op het dak kroop. Rechtstaand zou hij zeker opgevallen zijn. Dus kroop hij maar op zijn buik op het dak en stak zijn hand uit om het meisje erop te helpen. Hij trok haar op via haar hand waarbij hij haar onmiddellijk wat omlaag duwde om zo niet op te vallen. Hij legde zijn vinger op zijn mond en gebaarde zo om stil te zijn. Hij ging wat meer overeind zitten maar nog steeds wat lager dan het dak voor hen die hen verschool. De zon scheen in hun gelaat en Halos hield zijn hand voor zijn ogen. Voorlopig leek de kust veilig. Dus ging hij volledig recht gaan staan waardoor zijn aanwezigheid verraden kon worden maar in een seconde veranderde hij in zijn wederhelft zonder dat iemand hier getuige van was. Pyrrha sloeg haar vleugels uit en stapte op het meisje af die in deze houding net iets kleiner was dan haar. Maar de vogel vertoonde alleen maar een vriendelijk lachje; voor zover vogels dit konden.
De jongen keek langs de dakranden, waarschijnlijk had hij begrepen wat ze bedoelde. Al snel liep de jongen naar een dichtbij zijnd huis toe. Nieuwsgierig naar wat hij van plan was liep ze achter hem aan. Bij het huis klom het op zijn buik het dak op waarna hij zijn hand uitstak. Cadence pakte deze aan en werd het dak op geholpen. Het was niet dat ze dit niet zelf kon, maar hij bood het toch aan? Cadence zat op haar knieën op het dak, waar ze al snel een hand voelde die haar naar beneden drukte. Licht geïrriteerd keek ze hem aan, al snapte ze wel waarom hij dat deed. Even zaten ze op het dak waarna de jongen opstond, en in een slechtvalk veranderde. De vogel sloeg haar vleugels uit en kwam naar Cadence toe lopen. Kort knikte ze waarna ze zelf ook ging staan. Snel veranderde ze in haar wederhelft Breeze. De prachtige witkop-zeearend spreed haar vleugels. Even draaide ze met haar witte kop in het rond om te kijken of niemand haar had gezien. Al snel keek ze weer naar de slechtvalk die voor haar zat. Even hield ze haar kop scheef waarna ze ontdekte wat de bedoeling was. Nog één keer keek ze in het rond waarna ze met haar vleugels begon te flappen en een stukje omhoog vloog. Snel gebaarde ze de slechtvalk haar te volgen.
De twee vogels vlogen het bewoonde deel van de plaats uit. Al snel kwamen de twee aan bij een groot ver uitgestrekt bos. Zoekend naar een goede plaats om te landen keek Breeze naar de grond. Zo nu en dan zag ze een prooi, tot haar ergernis moest ze deze laten gaan. Na een tijdje over het bos gevlogen hebben merkte ze een grote boom in het midden van het gebied op. Aangezien ze nog best hoog zaten maakte Breeze een duikvlucht in de richting van de boom. Iets wat zigzaggend tussen de boomtoppen door ging ze verder zodra ze wat lager zat. Eenmaal bij de grote boom aangekomen landde ze op een dikke tak. Nu nog even wachten tot de slechtvalk ook in de buurt zou landen.
Subject: Re: Open + Cadence Sun Apr 06, 2014 1:55 am
De dame volgde zijn voorbeeld precies op en ook zij veranderde in 1 of andere roofvogel. Pyrrha wierp tevreden haar kop de lucht in en flapte wat boven het dak uit. Hier in hun wederhelft was er minder gevaar om betrapt te worden, velen zoude vanop de dichtstbijzijnde afstand vast denken dat het duiven waren die hier veelvoudig voortkwamen.
De adelaar flapte enkele keren met haar vleugeks en vloog op. Pyrrha volgde haar voorbeeld en achtervolgde haar tot buiten het gebied. De arend landde in een boom en Pyrrha verkoos dezelfde boom maar een tak naast haar om te landen. De slechtvalk tripplde haar tak af en ging naast de arend plaats nemen.
De vogel nam de houding van haar metgezel in zich op zonder haar direct aan te kijken. Wat dat betreft heeft Pyrrha dezelfde beleefdheden als Halos. Ook al daagd zij hem zo vaak uit. Pyrrha wende zich vervolgens tot de adelaar. "I ...I don't know for sure, but do you have a 'lil sister that calls Dyani?" Halos' mannelijke stem klonk diep door in dit tedere lijfje van Pyrrha. Dat had ze allang opgemerkt en vond het soms zo leuk om tussen een gesprek door opeens te krijsen. Dan had zij er een goeie dag in en lette soms zodanig niet meer op dat ze wel al tientallen keren kon dood zijn geweest. Maar deze keer hield ze beleefd haar manieren. Door de spanningen die door haar en evenals zijn lichaam liepen.
Al snel landde de slechtvalk op een tak naast de hare. Waarna deze rustig naast haar kwam zitten. Vragend keek de arend de andere vogel aan. Waarom wilde hij eigenlijk ergens anders heen. "I ...I don't know for sure, but do you have a 'lil sister that calls Dyani?" sprak de vogel. Langzaam werden Breeze's ogen groter van verbazing. Niet door de zware mannenstem die door het lijfje van de vogel ging. Meer om wat deze zonet had gezegd. Al snel veranderde de arend terug in haar menselijke vorm. Met haar zwarte haren voor haar gezicht hangend zat ze gehurkt op de tak. Snel veegde ze haar haren uit haar gezicht en wende zich weer tot de vogel. "D-did you just say Dyani?" sprak ze met nog steeds groot opgezette ogen. Normaal gesproken was ze niet bang om een conversatie aan te gaan. Ze kon prima voor zichzelf opkomen en stotterde bijna nooit. Toch zei ze meestal niet veel, bij haar waren het meer daden dan woorden. Echter was deze keer anders, wat hij net zei. Dit raakte haar, het was een van de weinige dingen die haar echt raakte. Haar zusjes was ze jaren geleden kwijtgeraakt. Toen leefde ze nog vrolijk en gelukkig, ze was toen een heel ander mens. Maar met de loop van tijd was ze veel veranderd. Echter iets wat nooit zou veranderen was dat ze om haar zusjes gaf en deze met haar hele leven zou verdedigen, koste wat kost.
Even gunde hij het meisje de ademruimte di ze nodig had door onderdanig haar kop uit haar richting te draaien. De druk in hun beide lichamen nam alsmaar toe. Maar als ervaren moordenaar had hij zichzelf geleerd zijn emotie's in te tomen. Wat dat betreft hhad Pyrrha nooit last mee gehad. Zij was de kalmte zelf. Hij voelde de blik van de arend op hem branden die even later weer veranderde in haar menselijke gedaante. Pyrrha kon een lachje niet onderdrukken wat eerder leek op het gehijg van een hond. Voorlopig gaf hij het meisje de ruimte door nog even in zijn dierlijke gedaante te blijven. Pyrrha zijnde kon haar blik miet van het meisje afhouden en keerde vervolgens haar blik van haar af toen ze zichzelf voelde gapen. De werkelijkheid was simpel. Zij ging haar gedragen zoals hijzelf in elke normale situatie zou gedaan hebben. Maar dit was geen normale situatie.
Pyrrha schudde haar kop en richtte zich vervolgens weer tot het stadsmeisje. Hij zelf wilde knikken. Maar de koppigheid van de vogel nam de overhand dus wende ze zich tot de borst van het meisje en greep de ketting rond haar nek in haar bek. Ze bekeek het goed en loste onmiddellijk weer toen hij weer zijn menselijke vorm aan am en op een andere tak sprong. "I'm so sorry about that.. We're not good friends.. Yet" Een schamel lachje kringelde op zijn lippen. Hij trachtte zichzelf het meisje de ruimte te geven door haar niet recht aan te kijken maar merkte zijn starende blik vaak op. Hij wende zich van haar af waarbij hij naar de geond keek.
Subject: Re: Open + Cadence Sun Apr 20, 2014 8:21 pm
De vogel was even stil zodat ze even rustig kon worden. Een paar keer nam ze diep adem waarna ze weer naar de vogel keek. Cadence merkte dat de vogel naar de ketting die om haar nek hing keek. De manier waarop deze keek voorspelde niet veel goeds. Alsof ze het van tevoren al wist trok de vogel haar ketting van haar nek. Deze ketting was het enige dat ze nog had van vroeger. Cadence had bijna een van haar pijlen gepakt en de vogel doorboord maar ze hield zich in. Al snel liet de vogel de ketting al weer los. Deze viel met de draad op de tak. Door het gewicht van de hanger werd deze langzaam van de tak afgetrokken. Maar voor dit kon gebeuren pakte Cadence haar ketting vast en hing deze weer om haar nek. De vogel nam weer een menselijke vorm aan en de jongen sprong op een andere tak. "I'm so sorry about that.. We're not good friends.. Yet" zei hij daarna. Een klein lachje verscheen op zijn gezicht, dit was tot nu toe de enige keer dat ze hem echt had zien lachen. Nou ja, echt lachen kon je dit ook niet noemen, maar het kwam wel in de buurt. "No worries about that." zei ze om hem gerust te stellen. Waarna ze weer dacht aan wat hij daarnet had gezegd tegen haar. Dit was belangrijke informatie voor haar en ze wilde dus ook echt graag meer weten. "But do you know Dyani? And if the answer is yes, do you know where she is?" vroeg ze aan hem. Hopelijk zou hij weten waar ze was. Dan kon ze haar na al die tijd nog eens zien. Het was al een paar jaar geleden dat ze zo grof uit elkaar waren gehaald.
Subject: Re: Open + Cadence Tue Apr 22, 2014 12:30 am
Halos zuchtte. Hoeel hij die vraag allang verwacht had hoopte hij er in geen geval op. Hij haalde zijn schouders maar op. "I think we have a problem. I thought, maybe did you know where she is? I'm one of the warriors of her legend by the way. Our spies think she's been captured by the templars, but since we attacked their headquarter and find no traces, she could impossible be there." Hij maakte zich oprecht zorgen om de leerling. Niet vanwege dat ze nu met minder waren maar vanwege het feit dat ze misschien wel bij HAAR kon zijn. Halos haalde zijn hand door zijn haar. Dan wilde hij al eens iets goed doen voor hen. Maar voornamelijk voor de apprentice te redden. En dan liep het spoor weer dood. Hij had zo'n vermoeden dat ZIJ van meer afwist. Het verband rond zijn arm begon week te worden van het bloedsverlies deze paar uurtjes. De assassin doorzocht zijn reistas op zork naar een nieuw stuk vrrband maar kon niet onmiddellijk nieuw vinden. "Damn. I... I think I need something." Hij toonde haar zijn verband rond zijn arm. "Maybe do you know where I can steal this?" Ergens was het best beschamend. De 20 jarige die de tiener vroeg waar hij verband kon stelen. Maar het maakte hem niet veel uit. Als assassin moest je nu eenmaal die technieken beheersen.
Nadat ze haar vraag had gesteld hoorde ze de jongen zuchtte waarna hij zijn schouders ophaalde. Dat kon niet veel goeds betekenen. "I think we have a problem. I thought, maybe did you know where she is? I'm one of the warriors of her legend by the way. Our spies think she's been captured by the templars, but since we attacked their headquarter and find no traces, she could impossible be there." vertelde hij. In zijn stem kon ze ergens horen dat hij bezorgd leek te zijn. Na dit gehoord te hebben slaakte Cadence ook een zucht. Hoe zou ze hier ooit verder mee moeten. Wat ze wel wist was dat Dyani dus een plaats had gevonden in een legende, en belangrijker nog, dat ze nog leefde. Dit was voor haar een grote opluchting om te horen. Heel misschien konden ze ooit nog elkaar zien. En dan bedoelde ze ook allemaal, alle drie... Door het gerommel van de jongen in zijn reistas kwam Cadence weer bij zinnen. Ze as waarschijnlijk even helemaal geestelijk van de wereld geweest door die gedachte. "Damn. I... I think I need something." hoorde ze Halos zeggen. Vragen keek ze in zijn richting toen hij haar zijn arm liet zien. Deze was bebloed en er hing een doorweekt stuk verband om. "Maybe do you know where I can steal this?" vroeg hij vervolgens aan haar. Kort dacht ze na, maar zo snel wist ze dat niet. Best grappig vond ze het ook wel. Dit was de eerste keer dat aan haar gevraagd was waar ze iets konden stelen. Normaal gesproken was het waar ze iets konden kopen, maar nee, hij vroeg waar hij iets kon stelen. Cadence schudde met haar hoofd om te antwoorden. "Wait a sec." zei ze vervolgens. Ze herinnerde zich wel dat ze nog een stuk verband in haar pijlenkoker zou moeten hebben zitten. Ze draaide de pijlenkoker om zich een zodat deze op haar buik hing. Met haar linker hand grabbelde ze in de koker. Na een tijdje haalde ze een stuk verband te voorschijn. Je kon het niet het mooiste stuk verband noemen, maar het was verband. "Here take this." zei ze terwijl ze hem het stuk verband aan reikte. Zelf raakte ze toch bijna nooit gewond, en als dat zou gebeuren kon ze tegen die tijd wel een nieuw stuk stelen. "But what do you know about Dyani, whas she doing oké the last time you saw her?" vroeg ze aan Halos. Hopend op goed nieuws wachtte ze af op zijn antwoord.
Een verlegen glimlachje lag op zijn lippen. Twijfelend nam hij maar het stuk verband van het meisje aan die hij wist te bedanken met een vriendelijk glimlachje. Hoewel hij vaak nors of verveeld rondliep kon hij zijn ware aard best nog wel eens laten zien aan sommigen. "Thank you." Hij rolde het stuk verband wat uit om het vervolgens te vervangen met het doorweekte stuk verband. Voorzichtig borg hij deze weer op zonder enige bloedsporen na te laten. 'But what do you know about Dyani, whas she doing oké the last time you saw her?' De assassin haalde zijn schouders op. "Not that much. I think she was doing great. I didn't see her much. We were both other ranks so we didn't train much with each other. I'm sorry." Hij liet zichzelf even toe een blik op het meisje te werpen. Maar het directe oogcontact vermeed hij nog steeds. Hij herinnerde zich dat hij haar naam nog niet gehoord had. Hij kneep zijn ene oog toe tegen de zon waarbij hij haar aankeek. "Can I.. Ask you to your name?" Op dat vlak was hij behoorlijk onzeker. Al helemaal bij het aanspreken van meisjes die hij niet eens kende.
De jongen nam het stuk verband aan waarna hij haar meteen hier voor bedankte. Voorzichtig verving hij het oude stuk verband. Cadence keek naar een paar kleine vogeltjes op een tak verderop. Het lied dat ze floten klonk prachtig. "Not that much. I think she was doing great. I didn't see her much. We were both other ranks so we didn't train much with each other. I'm sorry." antwoordde hij niet veel later op haar vraag. Cadence knikte, ondanks dat hij niet veel van haar wist was het goed om te weten dat ze niet ziek was ofzo. Ze begon zich steeds meer te ergeren aan het feit dat de steeds harder wordende wind al haar haar in haar gezicht blies. Snel draaide ze haar pijlenkoker weer voor en haalde er een stukje zwarte stof uit. Hier mee bond ze haar haar in een staart. "Can I.. Ask you to your name?" vroeg de jongen ineens. Door dit hele gedoe was ze zichzelf vergeten voor te stellen. Bij de meeste mensen deed ze dit niet, of ze gebruikte een andere naam. Bijvoorbeeld mensen die haar inhuurde noemde haar Night, waarschijnlijk door haar zwarte haar en kleding. Aan andere mensen had ze zich eigenlijk nog niet zo vaak voorgesteld. Hij zou zelfs een van de eerste worden dit jaar waarschijnlijk. "I'm sorry, my name is Cadence. Some people that are close to me call me Cade. And others I don't realy know call me Night. Decide for yourself which you want to call me." vertelde ze aan hem. Eigenlijk best een grote uitleg voor alleen maar haar eigen naam te vertellen. Achteraf had ze er ook een beetje spijt van dat ze niet gewoon had gezegd dat Cadence haar naam was.
Een vaag glimlachje vormde zich rond zijn lippen. Hij volgde het voorbeeld wat de meid deed en luisterde ook even naar de vogeltjes. Het was rustgevend en het voelde niet dwingend. Als het gevoel die hij bij de meesten kreeg. Tot slot was dit ook een deel van zijn bescherming voor de mensen. Toen hij dreigde te verzinken in zijn gedachten haalde de stadsmeid hem er weer bovenop. De assassin schudde zijn hoofd waardoor zijn (Venetiaanse) blonde haren weer wild gingen liggen. 'I'm sorry, my name is Cadence. Some people that are close to me call me Cade. And others I don't realy know call me Night. Decide for yourself which you want to call me.' Halos lachte liefjes door de vele uitleg die de meid hem schonk. "That's much information for one name.." Hij grinnikte liefjes. "Cadence" De 'c' liet hij met opzet lang rollen. Hij had nu niets met Frans en kende de taal ook niet, maar het was best grappig. "Come on. What we gonna do here. Can I take you to the camp?" Het was een truck waar hij lang over nagedacht had. Maar misschien vond de meid het wel leuk om een wandeling te maken. Tot slot legde hij dagelijks tientallen kilometers af waardoor het voor hem geen probleem meer was.
Subject: Re: Open + Cadence Thu May 01, 2014 2:52 pm
Door de lach die op de mond van de jongen verscheen kon ze eigenlijk al voorspellen wat hij zou gaan zeggen. "That's much information for one name.." was ook precies wat ze verwacht had. Eigenlijk vond ze het zelf ook wel een beetje veel dus verscheen een klein lachje op haar gezicht. Ergens in haar ogen was een spoortje schaamte te vinden. "Cadence" sprak de jongen met een nep Frans accent. Met moeite hield ze haar lach in, het klonk namelijk vreselijk grappig. Raar genoeg moest ze door het lachen niesen. Een klein schattig niesje, wat ze zo vreselijk haatte, klonk zachtjes. "Come on. What we gonna do here. Can I take you to the camp?" vroeg hij al snel. Een slaap plaats was altijd wel fijn, in ieder geval was een bed beter dan een boomstam. "Sure, but you have to keep up with me." zei ze terwijl ze behendig van tak naar tak naar beneden sprong. Met een klein lachje op haar gezicht keek ze omhoog naar de jongen die nog in de boom zat. "Are you still coming?" riep ze vragend naar boven.
Subject: Re: Open + Cadence Sun May 11, 2014 10:03 pm
Een onzeker gevoel bekroop zijn buik. Vast weer één of ander intuïtief tintje. De warrior lachte vaagjes waarbij hij de meid die nu al onder hem zat grijnzend aankeek. "Watch it!" Behendig; zoals hij het zichzelf geleerd had; sprong hij zo de boom uit, balanceerde goed en evenwichtig op de grond onder hem door zijn gespreden armen, en keek de meid uitdagend aan. "Wanna do it this way?" Hij keek de jongedame aan. Grijnzend. "Where are you waiting for? Come on pretty lady." De lucht zat nog even blauw. Voordat de avond zou vallen. Als zij liever de weg al vliegend aflegde dan was dit het moment er voor. De warrior voelde er niets voor om in het donker nog door de lucht te klieven.
Subject: Re: Open + Cadence Tue May 13, 2014 5:43 pm
"Watch it!" riep Halos naar haar. Ze zette haar beide handen in haar zij terwijl ze naar de man keek die nog boven in de boom zat. Behendig sprong deze de boom uit en landde met gespreide armen voor haar. De blik in zijn ogen stond best uitdagend maar nog steeds keek hij haar niet aan. Of dit gewoon pure arrogantie was of uit beleefdheid wist ze niet. Echte etiquette had ze nooit geleerd. "Where are you waiting for? Come on pretty lady." vroeg hij vervolgens aan haar. Cadence haalde haar armen uit haar zij en legde deze achter haar hoofd. Kort glimlachte ze, terwijl ze een paar stappen vooruit zette. Snel hield ze haar handen weer naast haar middel. Ze hurkte op ongeveer anderhalve meter van hem vandaan. "I was waiting for you, so quit the show and let's get going. You lead the way." antwoordde ze plagend terug. Met een klein hupsje stond ze weer op en zette ze weer een paar stappen achteruit. Hierna legde ze haar beide armen weer in haar nek en keek hem vragend aan. Ze had geen flauw idee waar ze naar toe zou moeten gaan. Als hij de weg niet zou wijzen zou ze gewoon een willekeurige richting op zijn gelopen. En dat was nu niet bepaalt heel handig.
Subject: Re: Open + Cadence Tue Jun 17, 2014 11:39 pm
Éen enkel teken was voor hem genoeg. Het leek erop dat de meid geen zin had in spelletjes. Grijnzend liep hij naast haar. Zijn armen wat los bengelend naast zijn lichaam. "So.. Euh. Cadence it was. How can it be that only your sister joined us? I mean, why not together!" Nerveus friemelde hij met zijn vingers wat aan de losse eindjes van het verband. "Excuse me. But how old told you me you are?" Nog steeds probeerde hij haar niet rechtstreeks aan te kijken. Maar kon het niet laten om haar vanuit zijn ooghoeken in de gaten te houden.
Subject: Re: Open + Cadence Fri Jun 20, 2014 7:55 pm
De jongen kwam naast haar lopen en leidde de weg. Met haar hand veegde ze een plukje van haar zwarte haar weg, wat voor haar gezicht hing. "So.. Euh. Cadence it was. How can it be that only your sister joined us? I mean, why not together!" vroeg Halos vanuit het niets. Bij deze vraag stond Cadence acuut stil, en keek recht naar de grond. "Excuse me. But how old told you me you are?" hoorde ze hem nog vragen. Waarschijnlijk had hij nog niet door dat ze stil was gaan staan. Even slikte ze een brok door, hier na hief ze haar hoofd en zuchtte nog een keer. Met een paar stappen stond ze weer naast Halos. "I'd rather not talk about that... and I'm sixtheen years." zei ze waarna ze voor hem uit liep. Even beet ze op haar lip en wachtte tot hij weer naast haar zou komen lopen.
Subject: Re: Open + Cadence Fri Jun 20, 2014 9:42 pm
Hij voelde hoe de meid haar pas vertraagde en plots tot stilstand kwam. Nog even liep hij een eindje door toen haar afwezigheid hem opviel. Voorzichtig wandelde hij op haar af. Onzekerheid en schuldgevoel zich meester over hem makend. Voorzichtig liet hij zijn vingers langs haar kaaklijn glijden en tilde haar hoofd een eindje op waardoor hij haar plots aankeek. "I...I don't care about that anymore. But wanted to say sorry." Zijn blik sloeg hij na een tijdje net zoals zij daarjuist naar de grond. Het was meer uit schaamte dan wat anders. Een zucht verliet zijn lichaam. Waarom was hij zo slecht in zo'n dingen. Waarom moest zij nou precies zijn hoofd op tol brengen. Maar hij gaf toe, het was geen slecht gevoel.
Subject: Re: Open + Cadence Thu Jun 26, 2014 1:49 pm
Cadence hoorde dat de jongen naar haar toe kwam lopen, maar hield haar hoofd nog hangen. Plotseling voelde ze de hand van Halos langs haar kaaklijn gaan. Ze keek hem recht in zijn bruine ogen aan, dat moest een van de eerste keren zijn geweest dat ze daar de kans toe kreeg. "I...I don't care about that anymore. But wanted to say sorry." zei Halos waarna hij ook zijn blik naar de grond wendde. Het was fijn om te weten dat hij niet door zou blijven vragen waarom wel of niet. Door dat soort vragen aan Cadence te blijven stellen kon je op een gegeven moment een pijl door je hoofd verwachten. Ze hoorde Halos zuchtten, nog even dwaalde haar blauwe ogen over de grond. "Let's move on." zei ze zachtjes.
Subject: Re: Open + Cadence Tue Jul 08, 2014 9:37 am
Het leek wel eindeloos te duren die stilte. Geërgerd zuchte hij toen het territorium in zicht kwam. "We're here. But watch out you're an outsider. I won't say they treat you easy. I won't stay with you now. I've got things to do. But I want to meet you tonight on this place. Knowing how it is." Nog voor ze iets kon zeggen was hij al door de boomtoppen verdwenen. Hij mocht misschien wel veel te doen hebben maar dat kon wachten. Voorlopig wilde hij haar in de gaten houden tot vanavond.
Home
Subject: Open + Cadence 
