Lexi zocht even de rust op. Ze voelde zich belabberdt. Ze was weer even een zwakkeling en dat zou ze nooit laten blijken. Ze keek toe naar de dieren om zich heen. Ze snapte het niet. Ze kon bij andere zo emotieloos zijn en allen was ze een wrak eigenlijk. Ze dacht na over een liedtje dat ze had gescherven een tijdtje geleden...
Ze voelde een woedde bui opkomen en pakte haar zwaarden. Ze sloeg zo neer op een dier. Tranen weelmde over haar wangen. Ze dacht over haar ex. Haar ex die haar die litteken bezorgde. Ze gilde het uit van t frustraties. Haar hoofd tolde. Ze wist weer waarom ze een assassijn was geworden om hem te vermoorden. Maar ze was er nog niet klaar voor. Ze voelde zich zwak. Ze begon erop los te gaan met haar zwaarden. Ze begon te hijgen. Ze voelde hoe een zweetdruppel zich vormde op haar voorhoofd en langzaam naar benenden ging. Ze keek om zich heen en deed haar zwaarden weg. Om daarna in haar wederhelft te veranderen Athene. Ze grijnsde vals en huilde als waarschuwing naar iedereen. Ze wist dat nu niet het moment was om haar boos te maken. Ze  nam een aanloop en ging rennen springend over boomstammen. Haar dunne lichaam was gitzwart en bewoog sierlijk mee in de wind terwijl ze bleef rennen. Ze rook in de lucht en rook dat er iemand in de buurt was dus gooide ze haar kop die kant uit met een grom.

(Open voor 1 assassijn)