Met gesloten ogen liep ze over dek en zuchtte. Natuurlijk was het alleen mogelijk geweest om met een Royal Navy schip mee te varen. De rest wilde een jongedame niet meenemen voor maar een paar stukken. Of wel mee nemen maar stiekem bij de eerste handelseiland verkopen. Ook al was het schip mogelijk begeven met tempeliers, zolangs ze gekleed was als een nette jongedame was het toch veiliger voor haar om met de Royal Navy mee te varen. In ruil voor een paar munten en mooie verhalen na het eten.

Maar wat deed ze op dit schip? Mirre keerde huiswaarts naar de creed na een missie. Ze was terug geweest naar haar geboortegrond voor een assassinatie van een jonge Tempelier die stijgende was en familie van een hoge Tempelier van Engeland. Alleen als ze had geweten hoe dicht ze bij haar geboortegrond zou komen, had ze een andere jonge dame laten gaan. Mirre had zich voor gedaan als Annalynne een verdwaalde Franse jonkvrouwe onderweg naar het hof om als lady in waiting te gaan werken. 'Per toeval' was haar koetswiel kapot gegaan op de weg die de tempelier zou kruizen. Natuurlijk kon de jongeheer een dame niet in de kou en regen laten staan zo midden in de nacht. Lady Annalynne mocht bij hem de nacht door brengen. Alleen hij ging niet naar huis. Hij ging naar een familie feest en zou daar overnachten. Voor ze wist, bevond ze zich in de hol van de leeuw. Mirre zou zijn gast zijn. Ze werd zelfs aan zijn meester voorgesteld. Zijn oom. Alleen...

Bamn.

Iemand botste tegen Mirre op. Haar hand schoot waakzaam naar haar rok. Maar ze zag dat het toevallig nog een jongedame was. Het meisje was naar achter gestapt terwijl Mirre als een zombie langs was komen lopen. "It's okey, milady. Accidents happen. I was lost in my thoughts, so it's my fault as wel." zei Mirre met een vriendelijke glimlach.

Ze verdween weer in haar gedachten. Alleen de mentor droeg de naam: William Cavendish. Haar vader.