 Subject: Riposare in pace ~Open  Wed Apr 09, 2014 7:20 pm | |
| -Open voor iedereen die Halos wil komen bevrijden
Argwanend stond de templar op de grens met het assassin's gebied. Hier was de afgelopen week veel gebeurd. Te veel. Maar het was haar gedwongen om weer te keren. Hun leider had haar opnieuw naar hier gestuurd, om alle pijn en verdriet opnieuw te beleven. Om te leren uit haar lessen had hij gezegd. Loka had dit met een grote mond afgewezen. Dit zou niet gebeuren! Maar uiteindelijk had ze geen schijn van kans gehad tegen hem. Het was dat, of haar rang opgeven. Nog steeds was ze woedend op hem. Dan kreeg ze al eens een opdracht, en dan werd het dit. Loka bromde toen haar twee begeleiders haar los lieten en haar het gebied in duwden. Ze gingen niet weg. Dat wist zij wel heel goed. Maar de rookpluimen in de verte vertelden haar een heel ander verhaal. Ze grinnikte toen wel maar binnenin haar vervloekte ze die twee. Ze wilden haar zo ver mogelijk van de grens afhouden. En dat lukte hen behoorlijk goed. Maar dan kwam het niet door de aangestoken bosbrand. Een paar moordenaars renden richting de brand zonder haar op te merken. Hoewel ze eigenlijk niet zo gemakkelijk op te merken was, haar kleren die pasten bij haar omgeving. Ze had met opzet niet de templarskleding aangetrokken, tot groot ongenoegen van haar legende genoten. Ze had hun blikken opzettelijk gemeden, tot nog meer waanzin van hen.
Maar nu was ze hier, in het gebied van de vijand, en zij waren daar, in het kamp waar ze thuishoorden. Tot uitzondering van de bewakers die meegekomen waren met haar, die zich, naar haar vermoedden, wel eens in het gebied van de clans konden bevinden. Laat ze maar gevangen worden, mijn probleem niet meer. Dacht ze bij zichzelf. Maar dan werd ze nog steeds in de gaten gehouden. Niet langer door de templars, ook niet door de clanleden, maar de assassin's die haar opgevallen waren bovenin het geheuvelte. Misschien hadden zij het niet door, dat ook zij betrapt waren; tot slot was ze meesteres in vermomming; maar vroeg of laat kwamen ze er achter.
Hoefstappen in de grond alarmeerden haar voor een patrouille. Hoewel ze er weinig voor vreesde, leek het haar alsnog beter om zich uit de voeten te maken. De assassin's op het hoge bleven haar nauwlettend in de gaten houden, en Loka belette zichzelf haar pad te vervolgen via de bomen, om niet meer opgemerkt te worden door de patrouille. Evenals vermeed ze zichzelf zich in haar wederhelft te keren. Eén van de weinige regeltjes van de legende die ze wél respecteerde.
Wat haar te wachten stond had ze alles behalve gewild. Haar oranje regenboogachtige ogen spotten de enige in het hele gebied die wel af wist van haar wederhelft. Het leek alsof hij haar niet door had, maar schijn bedriegt. Loka bleef hem achtervolgen tot op een bepaald punt hij zich onverwachts omdraaide en haar bij haar arm greep en haar de bosjes in trok en haar mond stil hield door er zijn vrije hand overheen te leggen. Loka gromde maar werd vervolgens stil toen de patrouille; die haar vreemd genoeg op de hielen had gezeten; langs kwam. Ook Halos leek zich stil te houden dat moment. Zodra het manschap ver en breed uit hun buurt was sloeg Loka haar elleboog in zijn luchtwegen. Halos hapte achter adem wat haar de mogelijkheid gaf om zijn arm om te draaien en hem vervolgens zelf in een houtgreep te houden. Zijn andere, vrije hand greep ze ook onmiddellijk vast waarbij ze hem gestrekt achter zijn nek hield. Elke poging tot ontsnappen zou hem nu zoveel pijn doen, dat hij zich uiteindelijk wel zou moeten overgeven. Een grijns verscheen op haar lippen. Eindelijk kreeg hij wat hij zou verdienen. |
| Loka
PROFIELMuntenteller : 8243
Aantal berichten : 241
Geboortedatum : 1996-11-28
Leeftijd : 27
RPG SHEETKarakterkaartLeeftijd: 18Geloofsbelijdenis: TempeliersKeuze dier: Evana;; Witte leeuwin  |
