Met gesloten ogen lag de blonde jongen op het ietwat vochtige gras. Zijn hoofd rustend op zijn gespierde armen. Hij liet de zon op zijn gezicht en armen branden en genoot van haar warmte. Het was rustig en stil in het bos, precies zoals je zou verwachten. Enkels het gefluit van wat vogels was te horen. Een rustig briesje kwam van uit het oosten en bracht de heerlijke geur van natte planten met zich mee. Het was alsof hij in een tropisch regenwoud was, alleen dan zonder de klamme warmte. Kort dacht Reno terug aan de paar dagen dat hij in een regenwoud doorgebracht had. De jongen was zowat overal geweest, maar moest stiekem toegeven dat hier toch wel het beste was. Hier, thuis. In zijn eigen land, omgeven door zijn eigen volk. Door zijn twee zusjes, de enige twee personen die echt belangrijk waren in zijn leven. Natuurlijk hield de jongen ook veel van zijn andere familie en vrienden, maar niks ging boven zijn relatie met zijn zusjes. En vooral Toxic, zijn jongste zusje. Ze lijkt zo veel op hem, hoe hij was op haar leeftijd. Hoe hij eigenlijk soms nog steeds was.
Na wat uren gelegen te hebben besloot de blonde jongen maar eens op te staan. Het was tijd om zijn gezicht eens te laten zien, zijn zusjes weer te zijn. Want hoelang was hij weg geweest? Een jaar of drie? Vier? Amari droeg nu de leeftijd van 19 en als hij zich niet vergiste, was Toxic 10. Amari zou al een hele dame zijn en voor Toxic zou het ook niet lang meer duren. Reno's mes draaide soepel rond tussen zijn vingers en zijn lichte ogen gleden rustig over de omgeving. Met een elegante en soepele beweging stopte hij zijn mes terug in de houder, waarna hij vooruit sprong en een luid gegrom te horen was. Reno voelde hoe Nishet het inisiatief overnam en er vier stevige klauwen op de grond terecht kwamen. De cheeta versnelde zijn pas en leek te zweven over de vochtige grond. Nishets klauwen lieten sporen achter in het zand, maar daar maakte ze zich helemaal geen zorgen over. Wie zou er een cheeta kwaad willen doen? Nishet was het snelte dier met vier poten, had vreselijk scherpe klauwen en een dodelijk gebid. Nee, ze waren meer dan save. Het duurde niet lang voordat de cheeta een maar al te bekende plek bereikt had. Een vertrouwlijke geur liet zijn neusvliezen trillen en binnen mun van tijd stond de blonde jongen weer met twee benen op de grond. Een grote glimlach sierde rond Reno's lippen terwijl hij uit de bosjes te voorschijn kwam. Hij spreidde zijn armen voordat hij ze om het lichaam van het meisje sloeg. "Mi todo." Sprak hij zachtjes. Het betekende 'mijn alles' in het Spaans. Zo noemde hij zijn zusje al haar hele, korte, leven. Hij hurkte voor haar neer en drukte zacht zijn lippen op haar voorhoofd. "How are you? Man, look at you! You're really gorgeous." Reno's glimlach was niet van zijn gezicht te slaan terwijl hij Toxic bekeek. Ze was gegroeit, dat zeker. Nu hij haar hier zo voor zich had realizeerde hij hoe erg hij haar eigenlijk gemist had.

{Als je het vervelend vind dat hij engels praat zal ik het vervolgens in het Nederlands neer zetten, maar Reno kan eigenlijk geen Nederlands ;p}