Het zweet brak hem gauw aan. Zijn huid verbrande in de hete zon en reageerde daar op. Kleine bubbeltjes, waar het zweet van af droop, kwamen op zijn armen te staan. Ook al droeg hij zijn witte gewaad eroverheen, het leek alsof ze op zoek waren naar de meest irritante plekken. Even stond hij stil in de schaduw van een rots. Hij nam al een hele tijd geen pillen meer voor zijn longen te kalmeren. Sinds de aanval van zijn zus had hij daar het meeste bloed verloren. Wat resulteerde in één of andere klaplong. Maar dat niet alleen. Hij moest voorzichtig zijn met inspanningen welke hem vaak fataal werden. Deze keer had hij geen pillen meegesmokkeld en ingenomen. Een klein prikje in zijn borst en enkele kruiden waarvan hij wist dat ze kalmeren en soms eens genzen had hij meegedaan. Vroeg of laat zou hij het weer benauwd krijgen. Dan kon hij steeds op de bladeren kauwen. Maar zijn voorraad slinkte en hij was er nog lang niet.

Hij zuchte en ging weer verder. De schaduw en de zachte wind die er waaide had zijn huid gekalmeerd. Maar nu hij weer in de zon liep was daar niets van te merken. Een zielig stroompje kronkelde voor zijn voeten. Het leek eerder een smalle passage van bergwater. Maar genoeg voor hem om er zijn huid mee te kalmeren en zijn dorst mee te lessen. Hij haalde langzamer het water zijn gezicht toen twee kleine afdrukken in het gesteente hem opvielen. Toen de bomen achter hem zacht tinkelden deed hij alsof hij niets gehoord had. Maar langzaam haalde hij wel zijn hand naar zijn hidden blade.

Even klopte hij op de hals van het witte paard waar hij op had mogen rijden. Hij aaide hem even en liet hem toen alleen bij een boom. Hij zou wel komen als hij floot. Het was voor Daryl best raar dat de hengst niet totaal in paniek geraakt was. Op een of andere manier roken ze altijd zijn wederhelft ofzo. Maar deze was rustig gebleven. Kort haalde hij een hand door zijn haar waarna hij zijn cap op deed. In tegenstelling tot de meeste assassins droeg hij een groen, zwart pak in plaats van een witte. Voor de rest was de vorm en alles wel hetzelfde. Even rekte hij zich uit. Hij had het al een tijdje heel heet, het was hier gewoon heet. Hij was aan het zweten maar probeerde het voor het meest te negeren. Rustig liep hij verder, en verder. Opweg naar het gebied van de assassins. Even slikte hij, tot hij bij wat water kwam. Nou hij hoorde het water lichtjes, maar hij hoorde er ook iemand bij. Hij leunde tegen een boom om te zien wie het was maar de boom maakte geluid. Hij vervloekte de boom even en liep toen recht op de, aan zijn bouw te zien, jongen. Hij kon enkel het gezicht niet zien. Voorzichtig sloeg hij zijn hidden blade uit, voor het geval iemand een pak van ons gestolen had, daar zag hij een tempelier wel voor aan. Hij wist dat hij hem gehoord had, hij zou zich vanzelf omdraaien, zeker als hij een assassin was. 'Wie ben je' vroeg hij met een vaste, best diepe stem.

Het was ook best logisch dat de ander onmiddellijk in de aanval ging. Halos greens even waarbij hij recht stond en het hidden blade weg sloeg. "What the heck are you doing. Don't you see I'm an assassin too." Hij trok licht zijn wenkbrauw op en keek hem met een doordringende blik aan. Een geamuseerde grijns trok om zijn lippen. Hij inspecteerde de ander zijn houding en ging toen weer in de schaduw zitten. De hitte speelde hem parten, maar nu kon hij niets van medicijnen innemen. Hij mocht niet zwak lijken. En welke zieke assassin begon nou aan het martelpad?

Pas toen de jongen voor hem zien had omgedraaid sloeg hij zijn hidden blade weer in. Hij had zijn gezicht wel een aantal keer in de groep gezien, dus hij was een van zijn groep, maar zijn naar schoot niet te binnen. "I don't know. Maybe someone stole your outfit" reageerde hij erop en grijnsde toen even. "How are you?" vroeg hij rustig terug hij naar het kleine beetje water keek. Hij hurkte ernaast en gooide een beetje over zijn gezicht als afkoeling, het holp wel. "I'm Daryl" sprak hij rustig waarna hij even zijn hand uit stak naar de jongen. Daarna keek hij weer voor zich.

Sure ^-^

Het leek hem niet alsof de ander wist wie hij was. Dezelfde grijns kwam weer terug en brutaal sloeg hij het vriendelijk handgebaar van de ander weg door hem een stomp op zijn arm te geven. "I hate it when someone copy me." Met een nadruk op de Engelse taal die hij plots ging gebruiken. Hij kon de man nu gemakkelijk uitschelden in een taal die alleen hij kende. Maar zijn dierlijke helft hield hem tegen dat te doen. Hij keek de man voor hem serieus en geïrriteerd aan. Wedden dat het op een gevecht zou uitdraaien.

Daryl keek even naar zijn arm toen doe weg gestompt werd. Dan niet hoor. Ongeïnteresseerd draaide hij zijn hoofd weg van de jongen en deed zijn hand even in het water. Zijn pupillen gingen naar zijn ooghoeken en zijn hoofd draaide een beetje toen de jongen achter hem wat zei, maar zijn cap hield het zicht tegen. 'Well, wat een pech heb jij dan zeg' sprak hij rustig teriwjl hij naar het kleine beetje water geen dat langs en over zijn vingers gleed. Het voelde best goed, de koelte in deze hitte.