De regendruppels pleurden van de takken af. Het gebied had alweer een hele lading over zich heen gehad en stond nog steeds wat onder water. Het water zoog per stap aan zijn voeten. Maar hij deed nou niet echt zijn best om stil te zijn. Tot slot bevond hij zich in eigen gebied en kon hij gemakkelijk enkele indringers af.

Een takje knaapte onder zijn voeten. Zijn blik schoot omhoog. Naar het bos waar een gedaante zich naar hem omdraaide en iets riep. Hij stond net te ver weg om door haar opgemerkt te worden. Maar dankzij zijn uitstekende valkenzicht wist hij enkele details van de wolf op te pikken. Zijn hand gleed over zijn hidden knife heen en verborg het. Terwijl hij op het dier afstapte herkende hij haar vaag als de wederhelft van hun verloren apprentice. "Dyani?"

Cadence was ondertussen al een paar dagen in het Assasijnen kamp. Het was een prima verblijfplaats, hoewel de meeste niet echt blij met haar waren. Eentje had haar zelfs aangevallen, echter maakte haar dat nog niet zo heel veel uit. In het gebied van de legendeloze werd je veel vaker aangevallen dan hier. Kort geleden had ze Halos nog gezien, nou ja gezien. Eerder gehoord welke richting hij op was gegaan. Ondertussen had Cadence wat vragen die ze aan hem wilde stellen.

Breeze strekte voor de zoveelste keer haar vleugels weer uit. Ze vloog nu al bijna de hele dag rondjes boven het gebied opzoek naar Halos. Al een paar keer had ze gedacht hem te zien, dit was dan weer een dier of iemand anders. Op het moment dat de arend wilde omdraaien vielen haar ogen op een dier. Een wolf deze keer, dat kon ze echter pas zien na een stukje te zijn afgedaald. Ook zag ze nog een man in de buurt van de wolf staan. Al snel herkende ze hem, het was Halos.

Na nog een stuk te zijn afgedaald werd het helemaal duidelijk. Het was echt Halos, gelukkig had het zoeken toch nog succes gehad. Vanuit de boom waar Breeze in was gaan zitten kon ze goed zien hoe Halos de wolf benaderde. Al snel zat er geen arend meer in de boom maar een meisje. Haar zwarte haar waaide soepeltjes in het kleine beetje wind. "Hallo," zei ze rustig zodra Halos bijna onder haar stond.

Vanuit zijn positie bleek er geen twijfel mogelijk te zijn dat de wolf Dyani moest zijn. Ondanks dat ze sterk vermagerd was en hij haar nooit echt had gekend zei zijn instinct dat het wel zo was. Of dat vrouwelijk instinct kwam van zíjn wederhelft. Toen ze achteruit liep en tegen een boom aan botste keek hij verrast op toen hij een bekende stem hoorde. "Cadence?" Hij keek haar iets bezorgd aan maar wist er uiteindelijk een glimlachje vanaf te krijgen. Zijn blik ging weer naar de wolvin die nu weer in Dyani veranderd was. "Dyani, ik ben je leider niet. Je hoeft je niet te verklaren tegen mij." Hij was nog steeds teleurgesteld in wat er gebeurd was. Hij had al een vaag vermoeden maar kon er niet bijkomen waarom een assassin zich zo in de nesten zou laten werken. Hij keek Dyani weer aan. "Nou?"

De blik van Halos die omhoog keek zag er bezorgd uit. Echter veranderde deze al snel weer in een klein glimlachje. "Halos," mompelde de wolf die zonet in een meisje was veranderd. "Ik... Het spijt me dat ik zo stom ben geweest... Wees alsjeblieft niet boos..." Ging het meisje dat haar vaag bekend voor kwam verder. "Dyani, ik ben je leider niet. Je hoeft je niet te verklaren tegen mij." Zei Halos tegen het meisje, plotseling werd Cadence blik serieuzer dan dat deze al was. "Nou?" Zei hij nog tegen het meisje genaamd Dyani. Cadence was nu helemaal in de war, zou dat echt háár zusje zijn. Nee vast niet. Wat haar wel verontruste was dat het meisje op haar zusje leek en dat deze de zelfde naam droeg. Cadence wist het echt niet meer. Waarschijnlijk was het gewoon niet zo, haar zusje zat ergens als slaaf bij een rijk gezin waarschijnlijk. Tenminste dat hoopte ze, haar zusje zou ook al lang dood kunnen zijn.

OOC: Halos mag ze lekker aan elkaar gaan vertellen dat ze zussen zijn :p

Het werd alleen maar stiller. Iets waar hij niets op tegen had, maar deze doodse stilte begon wel op zijn zenuwen te werken. Hij verstond het niet. Cadence had hem gevraagd naar deze Dyani. Ze had gezegd dat het haar zusje was. Waarom bleven beide daar dan als wildvreemden voor elkaar staan. Hij keek de twee even aan en pakten Cadence toen bij de arm. Hij nam haar mee een eindje verderop zodat Dyani het niet hoorde. "I don't get you. You first ask me to this Dyani, you say it is your sister, and now you see her and she looks a wild stranger to you. What's wrong with you?" Hij keek haar aan, maar toen hij geen antwoord verwachtte zuchtte hij en liep weer terug naar Dyani. Hij ging in lotushouding zitten met zijn gezicht in zijn handen. Als dit niet helpte wist hij het niet meer.

Ooc;; het zou leuk zijn moesten jullie nou die ketting boven halen c:

Plotseling pakte Halos haar aan haar arm, hij sleurde haar de boom uit tot ze een stukje van het meisje af stonden. "I don't get you. You first ask me to this Dyani, you say it is your sister, and now you see her and she looks a wild stranger to you. What's wrong with you?" Zei hij wat geïrriteerd terwijl hij haar voor een van de eerste keren recht aan keek. Nee dit hielp haar echt niet, de verwarring werd als maar groter. Het duurde ook niet lang of Halos liep weer richting het meisje. Voor haar ging hij met zijn gezicht in zijn handen in de lotushouding zitten. Voorzichtig liep Cadence naar hem en het meisje toe. Zou ze dan toch? Cadence wist maar een manier om hier achter te komen. Voorzichtig haalde ze de hanger van haar ketting uit haar shirt. Als dat echt haar zusje zou zijn zou het meisje deze hanger herkennen en ook hebben. Stilletjes keek ze naar het ding, zonder ook maar een woord er over te zeggen.

OOC: We maakte Halos het moeilijk, Cadence pakt haar ketting wel even.

Zijn oplaaiing leek weer te bedaren toen hij vanuit zijn ooghoeken de twee meiden een soort ketting zag uit halen. Hij verstond het niet echt wat het betekende maar besloot maar om het zo te laten. Hij keek op vanuit zijn handen en bekeek de twee zussen en daarna hun ketting. Hadden ze beide misschien dezelfde? Het leek hem onwaarschijnlijk.

Met de gedachte dat hij en Loka dezelfde ketting zouden dragen. Maar hij had er ook voor gekozen om haar te verlaten. Na de dood van hun oom was het bijna zeker dat Loka templar zou worden. En dat deed ze ook. Hij was als enige van de familie het vreemde pad op gegaan. Het pad die hem merendeels niet beviel. Maar hij was nu assassin en kon nog maar moeilijk terug krabbelen. Hij zuchtte en sloeg zijn handen weer voor zijn gezicht. Hier had hij gewoon geen zin in.

De blik in de ogen van het meisje zeiden Cadence eigenlijk al genoeg, echter maakte haar woorden het helemaal compleet. "Where did you get... Cadence?" Een windvlaag waaide wat zwart haar voor haar ogen. Dit verbergde haar ogen, deze glinsterde een beetje van de tranen. In de zelfde beweging waar mee ze het haar uit haar gezicht veegde, droogde ze ook haar hogen. "Dyani..." Zei ze bijna op een fluistertoon. Cadence wist niet hoe ze hier mee om moest gaan. Ze hadden elkaar zo lang niet gezien. Ze had geen idee wat ze nu moest doen, en wat ze moest voelen. Duizend gedachten vlogen door haar hoofd, alles was nu een grote warboel.