Verdomde! Dregoe merkte dat de zon op iets glom dat op zijn schoudertas zat. Het was het embleem van zowel de healer als die van de Assasijnen. Hij gromde even zachtjes, maar van binnen zodat het onhoorbaar was. Zijn pijl en boog liet Dregoe niet weg. Hij was daar veel te gespannen voor. Niet dat hij andere snel iets deed, maar voorzichtigheid ging hem altijd voor. Die knul sprak dus engels fijn, een taal die hij tenminste ook kende. 'Why dont you go bother somewhere else anyone?' vroeg hij op rustige toon. Dregoe was nooit echt een strenge spreker tenzij iemand niet luisterde naar zijn uitleg of wanneer het echt nodig was. Daarom had hij vaak genoeg bij andere geen overmacht. Iets wat Dregoe vaak bij zichzelf vervloekte, maar scherp klonk hij heel soms.
XD