Donkere wolken pakte zich samen, maar dreigde nog net niet te gaan sneeuwen. Een stel paarden hoeven denderde over de sneeuw, maar de hoeven waren goed beslagen zodat het dier niet weg glijden zou wanneer ze een bocht of zo zou maken of zou stoppen. De ruiter zat ver voorover gebogen in het zadel om de scherpe kou en wind tegen te gaan en wenste dat de lente er eens eindelijk aan zou komen? Hoe erg zou het zijn eens een milde wind over de aarde te sturen inplaatst van die snijdende koude? Zijn kap was ver over zijn hoofd getrokken. Met deze winterse witte landschappen viel zijn groene kleding wel erg uit de toon. Cry galopeerde op volle snelheid over het poedersneeuw. Het wasbest grappig om te zien. De pinnen die je in de ijzers kon draaien zorgde voor de meeste grip. Zo konden ze zelfs over het ijs reizen als het nodig was. Zijn tocht naar het nulpunt van Asenia was doordat hij wat kruiden in moest slaan zoals paopaverzaden. Zowel voor te zaaien als te gebruiken als pijnstillers. Die hij gevonden had in al die troep in zijn drie kwart opgeruimde huis was hellaas al op. Goed nu was de dosis niet als te groot geweest, maar er waren nogal wat luitjes geweest die dat kleine beetje snel op hadden gemaakt. Dregoe dook nog verder in zijn grijs/groene mantel toen de wind nog snijdender werd. Zachtjes grommend stuurde hij zijn zwarte paard de goede richting in. De eerste huisjes van het dorp hier doemde al op, maar nog ver weg. Cry bromde zachtjes, maar Dregoe merkte te laat wat ze bedoelde. Er kwam nog iemand aan gereden, maar die scheen geen interessen te hebben wie er allemaal nog op de weg reden? Net op tijd greep hij de manen van Cry vast voor ze opzij sprong voor die ruiter en vloekte zachtjes. Wie of wat het was kon hem weinig schelen, want je kon niet zien wie het geweest was. Dregoe trok zich weer recht in het zadel en reed verder tot de sneeuwval zachtjes begon in te zetten, maar de huizen beperkte het iets. Cry draaide constant met haar oren, want hier konden ze van alles tegen komen. Zijn eigen legenda vond Dre niet erg, maar als het iemand was zoals de Tempeliers dan zou hij die het liefste mijden natuurlijk. Zulke lui had hij het niet op niet dat hij ze zou doden. Ookal was hij een assesein, Elk leven was hem heilig. Cry stopte aan de rand van de markt. Ze liet hem liever niet alleen, maar ze mocht hier niet verder. Dregoe stapte af en kriebbelde haar even over haar snuit voor hij tussen de kraampjes door liep om naar de kruidenkraam te komen. Er waren best nog veel mensen buiten en dat in die verrekte vrezelijke vrieskou?!

(Tempelier, maakt niet uit wie XD)

Sneeuwvlokjes bedekten de witte snuit van de leeuwin. Hier in de winter voelde ze zich best prettig. Ze vergat er even al haar problemen en verwondingen door. Maar ook viel ze als 1 van de weinigen op in dit seizoen. De sneeuw zorgde voor een witte laag op haar toch al witte vacht. De leeuein schudde haar kop om de nodige sneeuw van zich af te werpen. Hoewel dit niet belangrijk was omdat ze; ondanks de verwonding aan haar oog, best nog goed kon zien.

Aan de poort van de stad remde de leeuwin en veranderde weer in zichzelf. In Loka. Haar hand ging naar het verband rond haar oog. Het leek alsof ze zo een overval wilde
Plegen. Maar in werkelijkheid wilde ze alleen maar de mensen hier veiligheid garanderen. Zij als templars kwamen vaak op het nulpunt. Hoewel zij vaker in haar kamer achterbleef dan haar tijd hier te komen verdoen. Ze had het niet zo op die drukte van de mensen. En vooral niet om ze te beschermen als zij hén gingen aanvallen. Het gebeurde vaak. Templars die weggevoerd werden door in elkaar geranseld te zijn door dronkaards. Loka had het niet op deze soort mensen.

De poort ging open en één van de wachters knikte vriendelijk naar haar. Ze had al een reputatie maar dankzij het gevecht gingen mensen haar gewoon aanbidden. Ze vond het wel wat hebben. Loka stapte op de grote stal rechts tegenover de poort. Er werden vele paarden gestalt hier. En hoewel ze geen band had met deze dieren, vertrouwde ze deze dieren maar. Ze waren er tot slot op getraind om te gehoorzamen. Loka greep één paard die in haar oog sprong, beet bij de teugels. De zwarte hengst brieste en vleide zijn trotse hoofd tegen haar schouder aan. Loka wreef hem over zijn snuit en zadelde hem. Zijn houding sprak één en al trotsheid uit. Ze mocht het dier wel.

Vervolgens wandelde ze met het paard naast zich de stallen weer uit. Bij het voorbij gaan knikte ze lachend naar de bewakers. Hoewel het allemaal schijn was en liever de tijd op haar kamer doorbracht, kon ze deze begroeting niet onthouden. Op een rustig tempo stapte het paard door de straten. Zelf nam ze een positie aan waaruit hAar trots uit het oog sprong. Ook haar paard wandelde trots door de straten heen. Hij voelde zich te goed voor deze mensen om hun een blik waardig te schenken. Evenals zij. Toen haar paard zich vreemd begon te gedragen stopte Loka even. Het paard hield onmiddellijk halt waarbij ze haar tegenligger amper opmerkte en het vreemde gedrag van zijn paard. Zo druk was ze in de weer met haar eigen paard. Vervolgens stapte ze weer door. In de binnenstad hing ze haar paard niet vast zoals het beaamt werd. Tot dlot had zij als templar veel rechten en mocht ze net dat iets meer dan de gewone mens.

Haar paard baande zich een weg door de menigte zonder echt op te letten voor hen. Als hij dan ook op iemand zijn voet trapte ontstond er geisa. Maar met een blik wist ze het kabaal te doden en wandelde de man gewoon weer verder.

Flutje~

Rustig bekeek hij alle artiekelen die verkocht werden. Van keukengerij tot wapens en meubels. Nou zijn voorganger had daar genoeg van in het huisje gepropt waar Dre nu in woonde. Gelukkig kon je nu enige verbetering zien. Ook werden er verschillende vlees soorten, maar ook groente en fruit verkocht net als brood. Zijn blik viel op een stuk spekkoek! Iets waar hij verzot op was, al vanaf zijn leerperiode. Maar veel goud had hij nu niet bi zich en dus moest hij watertandend verder lopen. Eindelijk kwam hij bij het kruidenkraampje terecht, maar de nieuwkomer was hem al vanaf zijn ooghoek op gevallen. Haar verband was onmiskenbaar maar hoe ze de heisa met dat paard van haar oploste was geniaal. Zoiets zou hij ook wel willen kunnen, zeker als het om een van zijn pacienten was die niet wilde... De vrouw aan de andere kant van het kraampje stond vroeg hem wat hij hier voor kruiden Dregoe wilde. Zijn bestelling was was,best snel opgenomen en uit gevoert. Cry stond rustig de boel in de gaten. Ook zij had het tomul van de hengst. Ze brieste zacht, maar bleef verder netjes stil staan. Dregoe had net de kruiden in zin schoudertas gestoken, maar bij het om doen botste de tas tegen het achterwerk van een vrouw...

Toen de straatjes smaller werden en Loka de spanning in haar paard zijn spieren voelde stapte de vrouw maar af en gidste haar paard door de menigte heen. Vanaf deze ooghoogte had ze minder opkijkende mensen maar nog steeds voelde ze de blikken van sommigen op haar branden. Toen dat ze zich dan ook in een ruk om draaide deden de mensen alsof ze net wegkeken. Het was vreemd hoe goed de mensen haar hier al kenden. Maar ze kon er haar hoofd op verwedden dat het wellicht te maken had met het gevecht met de assassin's. Hoewel hier meer templars rond liepen en de mensen wellicht meer respect voor hen afdwongen dan die gluiperige moordenaars wist ook zij goed genoeg dat sommigen hier vast en zeker een dubbel leven leidde. En als zij er achter kwam wie hen ooit durfde te verraaden zou dit zijn beste dag niet zijn.
Loka schrok op toen haar paard opeens begon hinniken. Ze bedaarde hem door zijn hoofd in haar handen te nemen en de kaaklijn vlak achter zijn oren te strelen. Het paard kalmeerde weldra waardoor het voor haar gemakkelijker ging om hem door de straten heen te loodsen. Op een bepaald moment kreeg het dier weer één van zijn opstootjes en begon hij zich weer vreemd te gedragen. Met al wat ze wist probeerde Loka het dier weer rustig te krijgen maar dit wilde haar deze keer niet meer lukken. Op een fluisterende toon probeerde ze tegen het paard te praten maar nog steeds bleef hij hinniken en zijn hoofd bij haar weg te trekken. De frustratie's hoopte zich bij haar op dat ze de tas van een omstander die tegen haar duwde zelfs niet opmerkte. Loka zuchtte gefrustreerd waarbij ze het paard probeerde weg te leidden van deze plek maar hij met geen man en macht te bewegen was.

Eigenlijk was hij te druk om zich er zorgen over te maken maar toch was het gehinnikt van het paard niet ver bij hem vandaan toch ergerlijk. Waarom het dier zo deed wist hij niet nog of het de schuld van de ruiter was.Dregoe keek even naar het tafereel van hoe een vrouw die er bekent om stonden dieren meer onder controlle te hebben dan mannen moeite had met haar rijdier. Hij vroeg zich af wat er loos was, maar Cry maakte zich zorgen. Ze was normaal erg gehoorzaam en bleef ze netjes staan wachten tot Dregoe haar riep of hij weer naar haar toe kwam. Ze stapte voorzichtig tussen de menigte door terwijl Dregoe al dichtbij het gevaar was volgens de merrie. Hoe gek het ook klonk, hoewel hij het geloof van de Assassijnen aanhield. Hij andere niet aan hun lot kon overlaten. Met de gevolgen van dien. Net als in zijn vlucht perriode naar Asenia. Hoe vaak hij toen niet bedondert was! Maar toch bleef hij het goede in de mensen zien. 'Wat is er loos? Kan ik je ergens mee helpen waardoor je paard weer rustig word?' vroeg Dregoe vriendelijk en voelde hoe Cry dringend met haar snuit tegen zijn schouder drukte. Okay als ze dat deed was dat vaak niet voor niets en ze had te ver weg gestaan in het remoer van de makrt om hem eerder te waarschuwen.

XD

Hm kennelijk wilde ze dus geen hulp ondanks dat ze van zijn stem schrok. Nou ja dan niet. Cry had hem al gezegt nou ja gezegt. Meer door een ferme duw te geven, maar niet hard genoeg om hem om te duwen. De jonge vrouw ging verder naar het midden van het plein, maar Dregoe had meer zorgen aan zijn hoofd dan haar te achtervolgen en uit te vissen wat ze hier deed... Dat zouden de warriors van de Assijnen wel gedaan hebben, maar zo zat Dregoe niet in elkaar en hij moest toch nieuwe linnen kopen om er repen verband van te maken. Cry hield de vrouw en haar rijdier scherp in de gaten. Ze mocht die vrouw niet en zeker dat paard niet! Dregoe liep verder richting de andere kraampjes. Oh allemachtig soms lagen er toch van die lekkere dingen te wachten om op gegeten te worden!!! Zeker de caramels... Maar even schudden hij die gedachten van zich af en liep verder.

Morgen laatste postje(s) donderdag zal ik niet meer posten~

Het linnen kraampje was gelukkig niet ver. Ze hadden verschillende diktes, maar de middel dikke linnen doeken waren de beste. De dikste en vaak ook mooiste linnen waren te stroef om er mee te werken. Plus dat ze niet bleven zitten. Dregoe bestelde vier lappen van twee meter en rolde ze netjes op voor hij ze in de zadeltas stopte. Cry drukte teder haar snuit tegen zijn hand aan en stapte verder achter hem aan. Rustig aan liepen er minder mensen op het marktplein en voor hen was het ook bijna tijd om te gaan. Maar eerst moesten ze nog wat voedsel in slaan. Vlees kon hij pekelen of drogen. Groente kon langer goed blijven als je ze maar op een koele en droge plaatst bewaarde. Cry hoorde de hoefstappen van dat rijpaard van die vrouw dat beest was echt hysterisch. Zelf legde ze haar oren in haar hals en ze bromde tegen Dregoe. Die keek om nog voor dat beest weer flipte. Hm die was echt niet goed getraint... Zachtjes moest hij grinniken en stopte de laatste spullentjes in zijn tas en wilde net opstappen.

(Heb je dan vakantie?)

~Had ja.


Zoooo slechte post

Cry stapte rustig verder, maar toen er een opstootje was verder terug keek Dregoe om. Cry wiebelde wild met haar oren dit was geen plek om te zijn nu! Maar Dregoe stuurde de merrie weer terug. Ze brieste boos en ze zagen hoe de vrouw van eerder een van zijn mensen neer haalde. Waarom was hij dan ook niet via het dak weg geglipt? Maar toen zag hij dat het om een aprentice ging. Die kende nog niet alle vlucht routes! Hij stuurde Cry verder en wachten geduldig tot ze ver genoeg weg was. Gelukkig had hij een kort zwaard altijd aan zijn heup hangen al gebruikte Dregoe het niet vaak. Daarom was de kling dat ook nog goed scherp. Het hout van de marteltuig zou er in een slag of twee misschien begeven? Cry vond het geen goed idee, maar wist dat Dregoe vast besloten was. De healer wachten tot het wat rustiger was en geeen van de stadbewoners in de weg zouden lopen. Ook waren er geen Tempeliers te bespeuren. Hij gaf Cry licht de sporen en ze snapte zijn hint en galopeerde het steegje uit en overbrugde de laatst meters met getrokken zwaard. Dregoe haalde krachtig uit en ondanks dat hij weinig aan kracht training deed versplinterde het hout nder zijn slagen. De jonge assasijn wist gelijk met wie hij te maken had al had Dregoe zijn kap ver over zijn hoofd getrokken had. Toen de jongen zich los trok had Drege zijn korte zwaard weg gestoken en hielp de jongen achter zijn zadel. Daarna Galopeerde Cry er vandoor, maar hun actie was natuurlijk niet onopvallend gebleven. Overal kwamen tempeliers vandaan en Dregoe kon maar 1 ding bedenken en trok zijn boog over zijn schouders. Cry wist zelf wel waar ze naar toe moest dus de teugels af geven was niet nodig. Nog voor hij zijn boog gepakt had, had Dregoe eerst een knoop in de teugels telegd en reikte nu naar een pijl op zijn rug. Zijn grijze pijlen misten bijna nooit. Cry galopeerde tussen de bewoners die voor hen weg doken. Dregoe richten instinktief en liet de pijlen los zonder echt vast te richten. De tempeliers die hun weg wilde blokkeren vielen bij bosjes, gewond of dood het was maar net waar de pijl insloeg. De poort kwam inzicht waar ook de stallen dichtbij lagen, maar een wagen blokeerde hun pad. Ze moesten anders waren ze beiden gevangenen! 'Hou je goed vast!' riep Dregoe zonder zijn blik af te wenden naar zijn mede ruiter. De Assasijn liet dat zich geen tweede keer zeggen en sloeg zijn gespierde armen om Dregoe's tengere borst. Cry versnelde iets en sprong over de wagen heen. De kasieen waren best glibbering, maar de zwarte merrie slipte wel even, maar behield haar evenwicht. De twee wachten wilde de deur sluiten en een van hen zou dat nooit meer doen. Dregoe's pijl trof hem in zijn hals en de man viel gorgelend neer. Cry stoof tussen de spleet door al knalde Dregoe pijnlijk met zijn knie tegen de deur aan. Het deed pijn en even kreunde hij, maar er zou vast een achtervolging komen. Hij hoopte dat Cry het zou kunnen uit houden tot over de grens???

De stallen kwamen in zicht. Maar toen trok haar paard haar met een ruk naar achteren. Ze wilde het dier een tik op zijn neus geven toen ze de jongeman en zijn zwarte merrie het plein zag op stormen en met zijn zwaard het marteltuig aan stukken sloeg. Loka vloekte terwijl ze haar paard alweer aangespoord had tot een galop. Maar ze waren te laat. De gevangene was bevreid en waren op weg naar de poort. De assassin; zo bleek; wist zich aardig een weg te banen door de blokkade die de andere tempeliers op stelden. Ze kon wel een achtervolging wagen en dat was ook wat ze deed, maar haar gezicht keerde weg bij de zielige blikken van de templars die er zwaar gewond tot zelfs dood bij lagen. Toch kwam ook een eind aan de vlucht van de assassin en de gevangene. Een kar blokkeerde de doorgang naar buiten. Impossible to pass. Dacht ze bij zichzelf. Maar de assassin overtrof haar gedachten. Hij sprong zo over het ding heen en was buiten. Met een mond vol tanden stond ze daar. Maar ze herpakte zich gauw weer en spoorde haar paard vervolgens aan tot een sprint. Het was gevaarlijk vooral in deze omgeving, maar ze vertrouwde op het dier. Maar nog meer op haar scherpe technieken. Ze volgde het voorbeeld van de assassin en sprong zo al zwevend over de kar heen. De sprint zette zich voort tot diep in het gebied. Meerdere tempeliers hadden haar versterking gegeven maar konden haar allang niet meer volgen. Tot slot haalde de templar haar kruisboog boven die ze belegde met neurotoxine pijlen. Ofwel pijlen die de zenuwen in het lichaam aantastten. Het was een effectief gif die al vele slachtoffers gemaakt had. En deze keer ook wel want de warrior miste haast nooit. De pijl lostte zich en boorde zich diep in de mederuiter zijn ruggengraat. Veel tijd om na te denken had ze voor een nieuwe pijl al klaar lag en deze gelost was. Hij miste zijn doelwit op een haar na, maar boorde zich alsnog in de merrie haar flank. Van deze verwarring maakte ze gebruik en rende vervolgens op de gevallen mederuiter af die ze vervolgens handboeide en deze over droeg aan de tempelier het dichtste bij. Vervolgens wende zij zichzelf tot de merrie die al aardig wat last leek te hebben van het gif. Loka grinnikte waarbij ze het dier en haar ruiter de rug toekeerde. Hij zou wel genoeg te verduren hebben met die merrie.

Een dubbele belasting bleek echt te veel voor Cry, maar de merrie galopeerde dapper voort. Ze dreef zichzelf voort en Dregoe begon zich langzaam aan zorgen te maken. De jonge Assasijn bleef zich om Dregoe's tengere borstkast vast houden. Hij leek blij te zijn toch weg te zijn uit dat Tempelar hol. Dregoe keek over zijn schouder toen hij hoefgetrappel hoorde. Er waren wat Tempelars die de achtervolging in gezet hadden vooral een witblonde die op een even zwart paard achter hem en zijn mede Assasijn aan kwam. Het geluid van een pijl die doel trof liet hem schrikken, maar toen hij los te laten werd wilde Dregoe nog naar de jongen grijpen, maar miste en trok Cry in zijn poging wat opzij waardoor een volgende pijl die hem op een har na miste. Cry hinnikte luid toen een derde pijl haar in haar flank trof. Dregoe was meteen gealameerd en keek eerst naar de pijl en later naar de vrouwelijke Tempelar die hem al weer de rug toe had gekeert. Woest was hij, maar Dregoe zag hoe veel Tempelar er waren en kon die arme jongen niet helpen nu. Dan maar later. Eerst was Cry zijn grootste zorg en trok de pijl uit haar flank, maar stuurde haar de struiken in waar ze verdwenen doormiddel van zijn camuflase kleuren. Dregoe snoof even aan de afgevuurde pijl en herkende het gif dat erop zat. Snel rommelde hij even in zijn schoudertas en haalde er een flesje tegengif uit en druppelde er wat van op de wond. Het zou even duren, maar toch liet hij er ook wat druppels op haar tong vallen. Cry schudden haar hoofd even omdat het vies smaakte. Voor elk gif had Dregoe wel een tegengif bij zich. Er was maar weinig gif die hij niet kende. CRy ging even liggen en Dregoe zorgde er voor dat ze daar ook bleef met een beweging van zijn hand wat " blijf " moest betekenen. Hij klom in een boom en keek toe hoe de Tempelars zich over de gewonde en gevangene Assasijn bogen.