OOC: Topic voor de assasijnen die zich toevallig in Connemera bevinden tijdens deze oefening! Ik heb het vaag gehouden wie hem nu georganiseerd heeft, dus het kan ook zijn dat het een paar ouders waren haha.

IC:

Als je Maeralya zou vragen waar ze woonde, zou ze je glazig aankijken. Niet alleen omdat het feit dat je dat niet wist betekende dat je waarschijnlijk niet bij haar woonde en dus in theorie gevaarlijk was, maar ook omdat het niet duidelijk uit te leggen was waar ze woonde. Haar woonplaats was namelijk ‘overal en nergens’ bij de assasijnen. Het was maar net waar haar familie op dat moment behoefte aan had, waar haar vader moest vechten en of haar moeder mensen moest helen. Eens in de zoveel tijd gebeurde er echter iets interessants, iets waar niet alle Assasijnen aan mee deden. Dat gebeurde afwisselend in één van de kampen en iedereen die op dat moment in het kamp was, moest eraan mee doen.

Wat het dan was? Een evacuatieoefing! Mae wist prima dat haar familie bij een bepaalde legende hoorde en dat het daarom wel eens voorkwam dat ze in oorlog kwamen met een andere legende; vooral met de tempeliers. Vrijwel alle kinderen wisten dat dit kon gebeuren. De evacuatieoefeningen waren dan ook georganiseerd door volwassenen, ze wist niet precies wie ermee begonnen was, om te weten waar alle mensen heen moesten mocht er een oorlog uitbreken of een natuurramp. In die gevallen hadden de kinderen vaak steun aan elkaar en ontstond er een saamhorigheidsgevoel. Vandaag was er een oefening omtrent een natuurramp; deze verliep natuurlijk anders dan een oefening rondom een aanval. Bij deze oefening had je meerdere groepen; kinderen die zich niet alleen konden redden en die onder de hoede van een volwassene/ouder kind genomen moesten worden, kinderen die zichzelf wél konden redden maar niet ook nog een ander kind, kinderen die zichzelf én een ander kind konden redden en volwassenen.

De meeste volwassenen namen ook een kind op zich; een uitzondering daarop waren de zwangere vrouwen en mensen die hen zouden beschermen. Ook bij natuurrampen als ze naar een andere plek gingen moest je er immers vanuit gaan dat het zou kunnen dat je aangevallen werd! Veel gezinnen bleven echter bij elkaar, families zochten elkaar op en hielpen elkaar waar nodig. Haar moeder was één van de mensen die zwanger was en daardoor niet kon helpen; haar vader was één van de beschermers en Vartan was in plaats daarvan even hoofd van het gezin. Hij was degene die hun moeder hielp als ze het niet zou redden. Daarom had hij een betrekkelijk volwassen kind gekregen, het kind was vijf en kon niet zwemmen maar wel zelf lopen, terwijl zijn drie zusjes een jonger kind hadden. Tabitha en Lorelei hadden samen de leiding over een tweeling van twee en hoewel Mae een beetje gezien werd als ‘baby’ had zij ook een baby in haar handen gedrukt. Dat kwam echter niet omdat men het zo verstandig vond om haar met een baby achter te laten, maar omdat haar tante, van wie de baby was, geëist had dat haar zoontje bij iemand was die hem kende.

Ze waren net met zijn allen de nederzetting uitgehobbeld en stonden nu voor de bergketens van Connemera. Alleen, wat moesten ze nu doen? Vertwijfeld keken de mensen elkaar aan en draaiden zich toen eensgezind om naar de mensen die deze expeditie leiden. Misschien wisten zij het?