Openvlakte en de stilte die enkel in de vrije natuur te vinden was. Twee stralende paarden ogen staarde in de verte terwijl het dier in volle galop over het grasveld denerde. Een appelschimmel schudden met haar hoofd en ze bokte even wild voor ze op een kleine heuvel tot stil stand kwam. Ze scande haar omgeving. Rust was vaak ver te vinden zeker tussen de Assasijnen en de Tempeliers. Die lagen elkaar constant dwars en in de weg. Maar in vergelijking tot vele die dachten dat vrouwen niet thuis hoorde op het slagveld was Bill een harde en dreigde dan vaak die persoon een dreun op zijn neus te geven, maar ze hield zich dan vaak nog net in. Ook in engeland was het helemaal erg en had Bill die eigenlijk Billy Falls heten een man geslagen zonder zich nog verder om hem te bekommeren. De vrienden of famillie van die kerels keken haar dan vaak raar na. Hoe onvrouwelijk en niet dames achtig! Dat kon haar wat schelen. Ze had zich in engeland onder de Assasijnen meer dan genoeg bewezen. Billy had haar naam iets veranderd en de Y weg gelaten en gewoon er Bill van gemaakt. Mensen die haar niet kende schrokken dan ook vaak van haar verscheining. Niemand verwachten dat Bill een vrouw was... Het deed haar altijd goed als men dat dan dacht en die reactie was ook heerlijk om altijd te zien. White haar wederhelft een appelschimmel die zowel wit als grijs was, maar ze noemde haar altijd White. De merrie schraapte even met haar hoef op de grond en boog haar hoofd en begon rustig te grazen. Het was lang geleden dat ze gras had geproeft en Bill vond het niet eens echt vies smaken net als hooi. Stro was wat aan de droge kant, maar toch was het eetbaar hoewel minder goed voor voeding. Ze wachten geduldig want ze kon ruiken dat er iemand aan komen zou, maar van welke legenda wist ze niet het was altijd weer een verrassing. Maar het voelde ook goed andere te kunnen bekijken terwijl je in je wederhelft rond zwierf.

(Open)