Subject: You're welcome here +Ty Mon Mar 31, 2014 12:34 am
De merrie hinnikte toen Amari langs kwam met het verse hooi in haar armen. Het was de enige merrie hier nog op stal want alle hengsten waren verhuist naar een andere stal zodat dit dier op haar gemak kon bevallen zonder het bemoei van al de hengsten rond haar heen. Amari kwam hier nog vaak. In dit dorp. Na de aanval met de assassin's is de opbouw van dit dorp weer flink veranderd. De paarden hadden weer een plek om te overnachten en enkele hutjes waren weer leefbaar geworden. Maar dit hield niet in dat er niet meer kon geholpen worpen. Amari ging helpen waar ze kon. En dit zegt veel over een deputy. Overal waar ze kwam, in gelijk welk kamp keken de mensen naar haar op. Ze hadden veel respect voor haar en probeerden hun kinderen dit respect ook te krijgen. Het meest van al respecteerde men haar om haar eerlijkheid. Een geheim was zo niet aanhaar orde. En het liefst bleef ze haar eigen zelf dan de problemen op te lossen als haar wederhelft. Hoewel het best verleiderlijk was om als kat alle plekjes te bereiken die je als mens nooit bij kon, was het best genoeg voor haar om de mogelijkheden te benutten die ze bezat. De merrie brieste toen Amari haar stalen-houten deur opende en het hooi achterin in haar houten voederbak legde. De merrie wachte dankbaar met eten tot Amari de poort achter had gesloten had en een tekentje gaf. Dit paard was één van de beste merries. Het was ooit opgeleid geweest door haar vader in zijn kindertijd als apprentice. Maar nu hij leader was geworden had hij geen tijd genoeg meer om haar die aandacht terug te schenken en dus beval hij haar om 'zijn' merrie verder op te leiden. Maar zoals ze wel verwacht had was er nog weinig werk om deze merrie op te leidden.
Todn Amari de grote poort om de stallen achter zich sloot knapte een takje in het bos wat verderop. Als deputy was ze best altijd voorbereid. En een goed gehoor behoorde hier ook toe. Amari haar blik kruiste die met een jonge man die ze laatst nog op de training gezien had. Hoewel hij zich niet tot één van hen gericht had was Amari zich van zijn aanwezigheid toch bewust geweest. Het was de stille assassin die zich, in haar ogen, liever bezig hield met het observeren van de natuur rondom hem.
~Try to post terwijl de kat op mn ene hand slaapt .-.
Hij slofte door het bos heen. Het was gevaarlijk voor een assasijn op dit gebied en eigenlijk kon hij beter zo snel mogelijk weg gaan, maar hij bleef toch lopen. Eerst was het plan geweest om gewoon hier weer een stuk vast te leggen in zijn boek, maar daarna had hij besloten dat in zijn eigen huis te doen, waar het een stuk veiliger was. Al toen hij het bos binnen was gekomen zag hij dat er weinig prooi was hier, dus ook dat kon hij niet doen om de tijd te doden. Zijn handen zaten in zijn zakken terwijl hij verder liep. Ineens hoorde hij allemaal stemmen in de verte en hij verschool zich snel achter één van de bosjes. Daar, ongeveer 100 meter bij hem vandaan, zag hij een hutje staan. Hij was recht naar één van die kleine dorpjes gelopen, de dorpen van de clans. Natuurlijk wist hij van de aanvallen van de assasijnen hier en dat hij er bij lange na niet welkom was, maar toch liep hij er langzaam heen, de band om zijn arm glinsterend in de zon. Hoe dichterbij hij kwam, des te meer hij de stemmen kon onderscheiden. Toen ineens zag hij een meisje staan bij iets dat stallen leken. Het was het meisje van de training, de deputy van de clans. Toen zij de poorten dicht deed, deed hij nog een stap naar voren. Omdat hij zo op het dorp gelet had, was hij het sluipen helemaal vergeten. Een takje kraakte onder zijn voet en zijn blik ging even naar beneden, maar gelijk weer naar voren. De witte ogen van het meisje keken recht naar hem, maar niet beschuldigend of aanvallend, meer onderzoekend. Ze leek hem ook te herkennen van de trainingen, ondanks dat hij zich niet echt had laten zien daar. Zonder iets te zeggen liep hij naar voren, richting het meisje. Hij had haar naam wel is gehoord, Amari, dochter van de leider van de clan. ”Sorry dat ik zo binnen kom vallen.” Zei hij met zijn redelijke lage stem. Hij wist niet hoe oud ze was, maar ze zag eruit van zijn leeftijd, misschien iets jonger. ”Ik was gewoon wat aan het rondkijken, ik wou niemand storen.” Hij stond inmiddels recht voor haar en keek op haar neer. Hij was nou eenmaal groter, kon hij ook weinig aan doen.
RPG SHEET Karakterkaart Leeftijd: 21 long years Geloofsbelijdenis: Huurmoodenaars Keuze dier: Brown bear ~ Xandr
Subject: Re: You're welcome here +Ty Sun Apr 20, 2014 9:39 pm
De jongeman kwam dichterbij. Amari liet haar arm rusten op de balk waar men vroeger de hengsten aan hingen voor hun poetsbeurt. Maar sinds de hengsten hier weg zijn is deze paal langzaam in onbruik geraakt. 'Sorry dat ik zo binnen kom vallen.' Excuseerde de man zich. "Geen nood ik bijt niet hoor." Voor nu wist ze er nog een lachje van af te brengen. 'Ik was gewoon wat aan het rondkijken, ik wou niemand storen.' Amari schudde haar hoofd en lachte. "N..neem gerust je tijd. Jullie zijn hier steeds welkom." De jongeman had iets vriendelijks in zich. Dit was haar al opgevallen. Ze voelde zich gelijk op haar gemak bij hem. Niet het gevoel die Lexi haar gaf als vertrouwen, maar iets oprechts, vriendelijk. Aardigs.
Amari stak haar hand uit ter begroeting. "Ik ben Amari trouwens. Maar dat wist je vast zelf wel." Het was al een poos geleden dat hier nog huurmoordenaars over het gebied gekomen waren. Meeste van haar tijd zag zij dan ook maar clan leden en soms, heel soms eens stadsmensen die vanuit het nulpunt naar hier reisden. Ze had niets op die mensen, maar persoonlijk had ze liever het gezelschap van de assassin's als de stadsmensen. Amari richtte haar aandacht weer op de assassin om vervolgens plaats te nemen tegen de zijkant van de stallen. Het rechtop staan had haar uitgeput. En zo kwam ze ook nog eens in contact met hun moeder aarde. Iets waar zij clan leden erg aan gehecht waren.
Home
Subject: You're welcome here +Ty 
