Ooit had een oude wijze mij verteld over het verhaal van goed en kwaad. Hij vertelde mij dat in ieder lichaam twee wolven streden, een witte wolf en een zwarte wolf. De witte wolf symboliseerde alles wat goed was in de wereld. De zwarte wolf het tegenovergestelde, alles wat slecht was. Zo lang de twee in gevecht waren, was het lichaam in evenwicht. Iemand die een wolf had vermorzeld, de goede of de slechte, was het lichaam uit balans. Iedereen had goede en slechte eigenschappen die hij moest accepteren. Welke richting je uit ging, dat bepaalde je geest.
Ik begon na te denken over wat de oude wijze mij had verteld. Ik vroeg of de wereld in balans was. Hij antwoordde mij dat dat zo was.
Dagen heb ik daarover nagedacht. De wereld was in balans, dus dan moesten de wolven ergens zijn, samen in gevecht om de wereld in balans te houden. Ik besloot op onderzoek uit te gaan, en zo waadde ik door mijn kuddegebied.

Ik ontdekte een poort, van materiaal dat geen hoeven konden vernietigen. De poort van een boog waar in onder door kon lopen, maar er gebeurde niets. Ik bleef op dezelfde plek, in dezelfde wereld. Ik zag een holte in de poort. Iets of iemand had een stuk steen uit de poort weten te halen. Ik vroeg me af waarom en keerde terug naar de oude wijze die mij het verhaal van de wolven had verteld.
Ik vertelde hem over mijn ontdekking en hij verstrakte zijn gezicht. Ik wist dat er iets was dat hij voor mij verzweeg en ik dwong hem het mij te vertellen. Hij zuchtte en vertelde het verhaal van de bloedsteen en dat de poort die ik had gevonden de poort van Neznerg was. Een poort naar andere werelden die lang geleden uit zijn werking was gehaald.
De poort leidde naar de geestenwereld, waar de goede en de kwade geesten in harmonie leefde. Iedere volle maan raakte het licht de bloedsteen en konden de geesten door de poort naar de fysieke wereld afreizen. De geesten waren onschuldig en deden de paarden geen pijn. Maar geen enkel paard had ooit gedurfd tijdens volle maan de poort door te treden en naar de Geestenwereld af te reizen.
Totdat een jonge hengst de sprong had gemaakt naar de Geestenwereld en daar de wolven in gevecht aantrof. Hun namen waren Ming en Rah. De jonge hengst geloofde er heilig in dat het slechte vernietigd moest worden en dat de goede geest over de Geestenwereld moest heersen. Hij verstoorde het gevecht tussen de wolven en vernietigde Rah, de slechte geest. Ming verliet de Geestenwereld en drong de fysieke wereld binnen, waar ze de wereld uit balans bracht. Haar ideaalbeeld vervormde de wereld in een puinhoop. Zonder de steun van Rah, kon Ming niet goed functioneren. De andere goede geesten vernietigden de overgebleven slechte geesten en goed overheerste de wereld.

Ik geloofde het verhaal van de Oude wijze niet, maar vroeg toch hoe ze de wereld in balans hadden gekregen.

De jonge hengst had opnieuw de Geestenwereld betreden, en gaf zijn ziel aan de poort en werd de nieuwe slechte geest. Zijn naam was Raja. Hij zocht de goede geest op en ze waren in gevecht. Alles wat Ming had aangericht aan de fysieke wereld werd ongedaan en de werelden kwamen weer in evenwicht.
Om er voor te zorgen dat het nooit weer gebeurde, haalden de paarden van de fysieke wereld de bloedsteen uit de Poort van Neznerg en verstopten deze. De edelsteen kon niet vernietigd worden, dus brachten ze hem naar een plek waar niemand deze meer kon vinden.

Jaren na dit gesprek bleef het verhaal in mijn achterhoofd knagen. Ik ben honderden keren naar de poort gegaan en naar de holte in de top van de boog gekeken. De vragen kierden in mijn hoofd. Ik was benieuwd naar Raja en hoe de wereld eruit zou zien als Ming verdween. Ik was gefascineerd in het slechte. Hoe Ming de wereld verwoest had toen ze aan de macht was, had de oude wijze niet precies verteld. Uit balans.
Ik besloot de bloedsteen te zoeken. Hij scheen onvindbaar te zijn, maar toch slaagde ik erin. Tijdens volle maan bracht in de steen in de Poort van Neznerg en energie schoot door de poort heen. Ik rees naar de Geestenwereld en het was het vreemdste wat ik ooit had gezien. De felle kleuren prikten in mijn ogen en de ontelbare Geesten in alle meest vreemde lichamen gleden door de lucht. Al snel vond ik twee grote wolfachtige wezens. Ik schreeuwde hun namen en even leken ze beduusd. In jaren hadden ze geen wezen uit de fysieke wereld gezien.
Mijn verstand leek om nul te gaan zodra ik de ogen van Ming vond. Ik viel haar aan en verscheurde de geest aan stukken. Raja was verbijsterd, maar zodra Ming was verdwenen, brulde hij door de Geestenwereld. Het volgende moment gleed zijn lichaam in de mijne, en een pijn die ik nog nooit had gevoeld scheurde door mijn lichaam. Hij verwijderde mijn ziel uit mijn lichaam, en in de plaats waar die hoorde leefde Raja in mij. We waren een geworden, echter had ik mijn verstand nog en kon Raja mijn lichaam verlaten wanneer hij wilde. Ik keerde terug naar de Fysieke wereld. Zodra het maanlicht mijn lichaam raakte, veranderden mijn hoeven in klauwen van een wolf en vervormde mijn mond in de bek van een wolf. Mijn zintuigen werden scherper en ik kon sneller rennen dan ooit. De kracht die door mijn lichaam gierde was ongelooflijk. Ik was nu de heerser van de fysieke wereld.
Al gauw hield mijn plezier op en verliet Raja mijn lichaam. Ik kreeg mijn normale lichaam weer terug, al voelde ik me leger dan ooit. Raja legde uit dat geen geest kon overleven in de fysieke wereld zonder de volle maan en de bloedsteen. Hij keerde terug naar de fysieke wereld. Ik wist dat ik door Raja nieuwe krachten had gekregen.
Ik ben Rescator.